77- نشانه های محبّت به خداوند

        

   بیان نشانه ها و علائم آشکار دوستان ربّ غفور، راه  مناسبی برای خود شناسی و دیگرشناسی و معیاری برای صدق و کذب مدّعیان محبّت الهی است، که بعضی از آن نشانه ها آورده می شوند:

1- دوست داشتن مرگ:

      دوستدار حقیقی، مشتاق مشاهده محبوب خویش است، با این باور

             إِنّا لِلّه وَ إِنّا اِلَیهِ راجِعُونَ

۲- مقدّم داشتن خواست خداوند:

     دوست حقیقی خداوند، اراده او را بر اراده خویش مقدّم می دارد. چنان که در سوره آل عمران آیه31 آمده است:

            قُل إِن کُنتُم تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونِی یُحبِبکُمُ اللهُ

 بگو: اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد

۳- عدم غفلت از یاد خداوند:

      ذکر و یاد محبوب همواره برای محبّ لذّت بخش و دوست داشتنی است.

 

۴- غم و شادی برای خدا:

       دوستان خداوند، اندوهگین نمی شوند مگربرای آنچه آنان را از محبوب دور کند و شادمان نمی شوند جز به قرب الهی و نیل به مرتبت عالی انسانی. 

 

5- دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان او:

      در قرآن کریم آمده است که « مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ وَ الَّذَینَ مَعَهُ أَشدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم» یعنی محمد(ص) پیامبر خدا است و کسانی که با اویند، بر کافران سختگیر و با همدیگر مهربان هستند.

 

6- بیمناکی در عین محببت و امیدواری:

     دوستان خدا در حالی که شیفته جمال او هستند، در ادراک عظمت او در بیم و هراس هم به سر می برند.