پایگاه علمی دکتر نقی سنایی (عضو هیأت علمی دانشگاه)

اخلاقی: مبانی و مفاهیم اخلاق اسلامی، اخلاق کاربردی، اخلاق خانواده، اخلاق حرفه ای، فلسفه اخلاق، عرفان اسلامی

پایگاه علمی دکتر نقی سنایی (عضو هیأت علمی دانشگاه)

اخلاقی: مبانی و مفاهیم اخلاق اسلامی، اخلاق کاربردی، اخلاق خانواده، اخلاق حرفه ای، فلسفه اخلاق، عرفان اسلامی

پایگاه  علمی دکتر نقی سنایی (عضو هیأت علمی دانشگاه)

1- استفاده از مطالب سایت با ذکر آدرس سایت (drsanaei.blog.ir) و به نام دکتر نقی سنائی، نه تنها منعی ندارد، بلکه موجب افتخار و مباهات خواهد بود.
2- با التفات به تخصّصی بودن مطالب، در صورت امکان از نظرات ارزنده تان، حقیر را بهره مند فرمایید.
3- اینجانب دارای وبلاگ به آدرس http://drsanaei.blogfa.com/ می باشم که در صورت تمایل از مطالب متنوع آن بهره وری فرمایید.
4_ لطفا در کانال آیات و احادیث اخلاقی با آدرس drnaghisanaei@ در پیام رسان ایتا عضو شوید و دوستان و گروه ها را تشویق و توصیه فرمایید تا عضو شوند و از آیات و احادیث اخلاقی همراه با منابع و مأخذ بهره ببرند و بدین وسیله در تبلیغ دستورات اخلاقی دین مبین اسلام سهیم شوید.تشکر و ارادت

تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
بایگانی
آخرین نظرات
نویسندگان

۴ مطلب در اسفند ۱۳۹۵ ثبت شده است

استخاره در لغت به معناى طلب خیرنمودن از خداوند است یعنى، آن که آدمى در هر کارى از خداوند طلب خیر کند (دعا). معناى دیگر استخاره، نوعى قرعه زدن براى رفع تحیر است که البته همراه با دعا و خواست از خداوند است. این کار ممکن است به وسیله تسبیح و یاقرآن انجام گیرد. استخاره در موردى است که انسان دچار تردید شده باشد. قبل از استخاره باید همه مقدمات و شرائط لازم را بر هر کارى فراهم ساخت از قبیل مطالعه و فکر، مشورت با اهل فن و افراد مجرب، اگر اقدامات فکرى و فیزیکى دیگرى از قبیل بررسى و تحقیق لازم باشد باید به انجام رسانید بعد از همه اینها چنانچه باز دچار تردید است نوبت به استخاره مى ‏رسد. ولى اگر موضوعى را عقل مورد تأکید قرار داده و قرائن و شواهد همه به خوبى و صحت آن کار گواهى مى‏ دهند در چنین مواردى نباید به استخاره دست زد.

اما شرایط:

متحیّر و مردّد بودن در کار یعنى، آن که اگر آدمى با تعقل و مشورت به ترجیح یکى از دو طرف رسید، دیگر جایى براى استخاره باقى نمى‏ ماند ولى اگر با وجود اندیشه و مشورت به نتیجه‏ اى نرسید، در این صورت مى ‏تواند استخاره کند. در مورد عمل به استخاره، عمل به مقتضاى استخاره واجب نیست، ولى بهتر است با آن مخالفت نشود. رجوع به قرآن در مواردى جهت تفأل یا راه‏یابى استخاره درست است. لیکن این نباید به صورت یک عادت و روش دائمى و جایگزین فکر اندیشه تحقیق و مشورت گردد. از سوى دیگر برداشت و الهام گیرى از آیات قرآن در بسیارى از موارد کار آسانى نیست و نیازمند یکسرى آگاهى ‏ها و دانش‏هاى تخصصى و علوم دینى مانند: تفسیر ادبیات و... مى باشد. در استخاره با قرآن باید به تفسیر و معانى آیات تسلّط داشته باشید و به خوب و بدى که بالاى صفحات قرآن نوشته شده اعتمادى نیست.(1)

در استخاره با تسبیح که براى همه مقدور است مشهور آن است که: بعد از نیّت حداقل سه بار صلوات و یک بار حمد و سه مرتبه سوره اخلاص و چند مرتبه استخیر الله برحمته از رحمت خدا طلب خیر مى‏کنم» را بگویید و بعد یک قبضه از دانه‏ هاى تسبیح را به دست گرفته و دوتا دوتا بشمارید. اگر یک عدد باقى ماند، خوب و اگر دو تا ماند، بد است.

(1) استخاره داراى اقسامى است که براى آگاهى بیشتر به حاشیه مفاتیح‏ الجنان مرحوم حاج شیخ عباس قمى (ره) رجوع کنید. براى آگاهى بیشتر ر. ک: 1- بحارالانوار، ج 91، ص 233 2- کند و کاوى درباره استخاره طریقه‏ دار

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۵۸
نقی سنایی

اگرچه نماز یک ارتباط روحى و معنوى است و هدف از آن یاد خداست، اما اسلام خواسته این روح را در قالب یک سلسه برنامه هاى تربیتى پیاده کند و لذا شرائط زیادى را براى آن قرار داده است، شرائط صحیح بودنِ نماز، شرائط قبولى و شرائط کمال نماز و در پرتو همین برنامه هاى تربیتى است که نمازگزار ناچار است که براى صحت و قبولى نماز خود در این سیستم تربیتى قرار گرفته و رشد نماید مثلا، از شرایط صحت نماز مشروع بودن و مباح بودن تمام وسایلى است که درآن به کار مى رود، مانند آب وضو و غسل، جامه اى که با آن نماز مى گزارد و مکان نمازگزار، این موضوع سبب مى شود که او گرد حرام نرود و در کار و کسب خود از هر نوع حرام اجتناب نماید و به مرور زمان با همین روحیه تربیت شده و از مال حرام اجتناب مى نماید.

و یا این که براى قبولى نمازش در پیشگاه خداوند باید زکات و حقوق مستمندان را بپردازد غیبت نکند از تکبر و حسد بپرهیزد از مشروبات الکلى اجتناب نماید و با حضور قلب و توجه و نیت پاک به درگاه خدا رو آورد.

و یا رعایت شرط کمال نماز مانند خواندن هر یک از نمازها در وقت خود موجب مى شود فرد نمازگزار فردى منضبط و وقت شناس تربیت گرددبالاخص که نمازگزار باید براى اداى فریضه صبح پیش از طلوع آفتاب از خواب برخیزد، طبعا یک چنین فردى همواره سحر خیر بوده و فرامى گیرد چگونه به موقع فعالیتهاى مثبت زندگى را آغاز کند.

البته آثار تربیتى نماز به آنچه که گفته شد منحصر نیست ولى این نمونه مى تواند نشانه اسرار بزرگ این عبادت بزرگ اسلامى باشد.

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۵۱
نقی سنایی

بدون تردید دعا بر زندگى انسان و در حل گرفتارى مادى و معنوى تأثیر دارد و صرف تلقین روانى نیست بلکه به عنوان یک عامل مهم در سرنوشت آنها نقش آفرینى مى کند.

«دعا» یعنى، خواندن مدعوّ و متوجه ساختن او به طرف داعى. (تفسیرالمیزان، ج 2، ص 31، آیه 186 بقره). دعاکننده با دعاى خود، عنایت و التفات مدعو را مى‏ طلبد آن‏گاه حاجت خود را از او سؤال و درخواست مى‏ کند. از این رو سؤال با دعا فرق مى ‏کند زیرا سؤال به منزله غایت و هدف دعا است مثل این که کسى را از دور یا نزدیک، صدا بزنیم تا روى خود را به طرف ما برگرداند. آن وقت خواسته خود را از او سؤال و درخواست کنیم. کلاً دعا داراى آداب، احکام و اسرارى است.

اسرار و فلسفه دعا به استناد آیات و روایات، دعا خود امرى عبادى است. از این رو بعضى مى ‏گویند: خدایا تو دستور دادى دعا کنید. ما هم اطاعت مى ‏کنیم چه درخواست عملى شود و به ما بدهى و چه ندهى آنان که تسلیم محض هستند به عنوان تأدب دعا مى‏کنند. مؤمنان در سرزمین منا چنین دعا مى‏ کنند: «ربنا آتنا فى ‏الدنیا حسنه و فى ‏الاخره حسنه و قنا عذاب النّار». اینان در طلب حسنات و خوبى ‏هاى دنیا و آخرت هستند. یعنى درخواست چیز خوب، حلال، طیب و طاهر دارند و این دعاى خوبى است. داشتن فرزند خوب و صالح، همسر با ایمان، رفقاى مؤمن، معلم شایسته، شاگرد خوب، داد و ستد حلال، نیروهاى اقتصادى خوب، همه اینها حسنات دنیاست. ولى گروه دیگر کسانى هستند که زرق و برق دنیا را طلب مى ‏کنند نه حسنه، اینها هیچ بهره معنوى نخواهند داشت. از این رو بهترین پیشنهاد و دعا این است که انسان فضل پروردگار را طلب کند. لطف و خیر او را طلب کند و بگوید: خدایا حسنات دنیا و آخرت را به من عطا کن. ائمه (ع) نیز در دعا، خوى بزرگ‏ منشى را به ما آموخته‏ اند که سعى کنید هرگز از خدا مال زیاد نخواهید بلکه بخواهید آبرویتان محفوظ باشد و نیز در دعا بلندهمت باشید.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۴۱
نقی سنایی

حضرت على (علیه السلام) در خطبه 192 نهج البلاغه معروف به خطبه قاصعه گوشه هایى از مفاسد اخلاقى همچون کبر و سرکشى و ظلم را برمى شمرد و سپس مى فرماید: خداوند بندگانش را، با نماز و زکات و تلاش در روزه دارى، حفظ کرده است. آنگاه در مورد آثار اخلاقى نماز مى فرماید:

«تَسْکیناً لاِطرْافهِمِ، تَخْشیعاً لاِبصْارهِمِ، تَذْلیلاً لِنُفُوسِهِمْ، تَخْفیضاً لِقُلُوبِهِم، اِزالَهً لِلْخَیلاءِ عَنْهُم».(نهج البلاغه، ص. 294 ) (نماز به همه وجود انسان آرامش مى بخشد، چشمها را خاشع و خاضع مى گرداند، نفس سرکش را رام، دلها را نرم و تکبر و بزرگ منشى را محو مى کند.»


 

 

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۱ ۰۱ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۳۶
نقی سنایی