41- مفهوم و ماهیت زهد
چهارشنبه, ۱۱ آذر ۱۳۹۴، ۰۸:۱۴ ب.ظ
از نظر ارباب لغت زهد ورزیدن نسبت به یک چیز به مفهوم اعراض از آن شى و به مقدار اندکى از آن رضایت دادن است.[1] در فرهنگ عالمان اخلاق «زهد» عبارت است از اعراض قلبى و عملى از دنیا، مگر به مقدارى که آدمى بدان نیاز ضرورى دارد.
به عبارت دیگر زهد یعنى روى گردانیدن از دنیا براى آخرت و از غیر خداوند دل بریدن.
از این تعریف بر مى آید که اولًا، زهد نسبت به کسى صادق است که امکان تحصیل دنیا و برخوردارى از آن را داشته باشد. ثانیاً، روى برتافتن او از دنیا به دلیل پستى و حقارت دنیا نسبت به آخرت باشد. هرگاه ترک دنیا به دلیل عدم امکان تحصیل آن و یا به هدفى غیر از رضایت خداوند و تحصیل آخرت باشد- مانند جلب رضایت و محبت مردم و یا به علت فرار از سختى و مشقت تحصیل آن- به آن «زهد» گفته نمى شود. [2]
