359- نظریه اخلاقی: نظریه کانت

 نظریه  کانت را می توان از نوع یگانه انگارانه ی وظیفه شناسی قاعده نگر دانست. او دستورالعمل و قاعده ی امر مطلق را به صورت زیر ارایه می دهد: «تنها بر اساس دستوری عمل کن که در همان حال بتوانی بخواهی که قانونی عمومی شود».
کانت با توجه به تفسیرهایی که از نظریه ی او شده و تناقضات نظر او، استدلال چندان قوی ای در این باره ندارد. او در مراحل بعد نظریه اش را بسط می دهد.
الف ـ اگر، و تنها اگر، بتوانیم بخواهیم که یک اصل، قانونی عمومی شود، عمل بر اساس آن اصل، پذیرفتنی است.
ب ـ‌اگر و تنها اگر، نتوانیم بخواهیم که یک اصل، قانونی عمومی شود، عمل نه آن اصل، خطاست.
ج ـ اگر و تنها اگر، بتوانیم بخواهیم که ضد یک اصل، قانون عمومی شود، عمل بر اساس آن اصل، وظیفه است.
نظریه ی کانت در خصوص دو اصل اخلاقی که با یکدیگر تداخل دارند، متناقض می شود. ضمن آن که هر چند کانت نظریه ی خود را بسط داده است، باز هم شامل تمام اصول نمی گردد. بر اساس نظر او، تمام اصول ضد اخلاقی رد نمی شود، مثل اصل «هرگز کمک نکردن به دیگران».
استدلال کانت، بر اساس اصول خود، کافی نیست و بیشتر به این بستگی دارد که از کدام دیدگاه می خواهد که عموم مردم از قواعد پیروی کنند؛ از دیدگاه احسانی یا مصلحت اندیشانه. این نظریه کم کم ما را از وظیفه گرایی به سودگرایی سوق می دهد و دیدگاه «اخلاقی بودن» را نیز زیر سوال می برد.