136- آثار تربیتی نماز
اگرچه نماز یک ارتباط روحى و معنوى است و هدف از آن یاد خداست، اما اسلام خواسته این روح را در قالب یک سلسه برنامه هاى تربیتى پیاده کند و لذا شرائط زیادى را براى آن قرار داده است، شرائط صحیح بودنِ نماز، شرائط قبولى و شرائط کمال نماز و در پرتو همین برنامه هاى تربیتى است که نمازگزار ناچار است که براى صحت و قبولى نماز خود در این سیستم تربیتى قرار گرفته و رشد نماید مثلا، از شرایط صحت نماز مشروع بودن و مباح بودن تمام وسایلى است که درآن به کار مى رود، مانند آب وضو و غسل، جامه اى که با آن نماز مى گزارد و مکان نمازگزار، این موضوع سبب مى شود که او گرد حرام نرود و در کار و کسب خود از هر نوع حرام اجتناب نماید و به مرور زمان با همین روحیه تربیت شده و از مال حرام اجتناب مى نماید.
و یا این که براى قبولى نمازش در پیشگاه خداوند باید زکات و حقوق مستمندان را بپردازد غیبت نکند از تکبر و حسد بپرهیزد از مشروبات الکلى اجتناب نماید و با حضور قلب و توجه و نیت پاک به درگاه خدا رو آورد.
و یا رعایت شرط کمال نماز مانند خواندن هر یک از نمازها در وقت خود موجب مى شود فرد نمازگزار فردى منضبط و وقت شناس تربیت گرددبالاخص که نمازگزار باید براى اداى فریضه صبح پیش از طلوع آفتاب از خواب برخیزد، طبعا یک چنین فردى همواره سحر خیر بوده و فرامى گیرد چگونه به موقع فعالیتهاى مثبت زندگى را آغاز کند.
البته آثار تربیتى نماز به آنچه که گفته شد منحصر نیست ولى این نمونه مى تواند نشانه اسرار بزرگ این عبادت بزرگ اسلامى باشد.
