۳۵۶. شش نکته عرفانی از خواجه عبدالله انصاری ره

«بر مؤمن شش چیز واجب است: 
دو بر زبان و دو بر دل و دو بر تن.
اما آنچه بر زبان است: 
«ذکر خدای»،
«سخن نیکو»؛
و آنچه بر دل است: 
«بزرگداشت امر خدای»،
«شفقت بر خلق»
و آنچه بر تن است: 
«طاعت خدای» 
و «رنج خود از خلق برداشتن.»

 

۳۵۵. رابطه حجاب، عفت و حیا

در مقولۀ حجاب، برخی می‌گویند: «حجاب غیر از عفت است». 
اینکه اینها دو مفهوم متفاوت و جداگانه‌اند و دو معنای متفاوت دارند، سخنی درست است؛
اما از نظر فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی، نمی‌توان فرد «بی‌حجاب» را دارای «عفت» دانست! زیرا به دلایل مختلف قرآنی، فلسفی، عرفانی و اخلاقی، «حجاب داشتن» حالت ظاهری و تنزل‌یافته‌ «عفت درونی» است. و عفت درونی نیز حالت تنزل‌یافته‌ «حیای حضور» در محضر الهی است.
به همین دلیل است که در روایات داریم:
لاَ إِیمَانَ لِمَنْ لاَ حَیَاءَ لَهُ؛ کسی که حیاء ندارد؛ ایمان ندارد و کسی که ایمان نداشته باشد، عملاً تقید به ارزش‌های دینی هم نخواهد داشت. زیرا حالت تنزل‌یافته‌ بی‌ایمانی، بی‌تقیدی و بی‌توجهی به شریعت و ارزش‌های دینی است