مسئولیت همان واگذاری اموری به دیگری و پذیرش آن توسط فرد مسئول است و اینکه نسبت به خودمان، دیگران، طبیعت و در رأس آن نسبت به پروردگار عالم مسئول می باشم. و این مسئولیت با شرایطی همراه است از جمله عقل و علم یا امکان تحصیل آن و قصد و قدرت و عدم اضطرار و عدم اکراه.
ویروس منحوس کرونا مسئولیت هایی بر عهده همگان از جمله مبتلایان به آن ایجاد نموده است.
در زمان اپیدمی‌های عفونی، تنها رعایت مسئولیت‌های اجتماعی و اخلاقی است که می‌تواند به عبور جامعه از شرایط بحران کمک کند.
مسئله مهمی که در مهار این بحران‌ها وجود دارد، توجه به مسائل اخلاقی و رعایت آن‌ها است. این موضوع هم برای مسئولین و کادر درمان، هم برای مردم جامعه اهمیت فراوانی دارد؛ چرا که در صورت نادیده گرفته شدن اخلاقیات، نه تنها بیماری مهار نمی‌شود بلکه قربانیان بیشتری توسط بی اخلاقی‌های عمومی به جا گذاشته می‌شوند.
مسئولیت اخلاقی که در زمان اپیدمی مطرح می‌شود، برقراری ملاحظات ویژه برای جداسازی، قرنطینه و فاصله اجتماعی است. جداسازی به معنای قطع تماس افراد آلوده به ویروس با کسانی است که آلوده نشده اند. این اقدام در جهت کنترل شیوع بیماری بسیار موثر است و باید به دقت انجام بگیرد تا از آلوده شدن افراد دیگر جلوگیری شود. قرنطینه افراد توسط کادر درمان باید به صورت عادلانه انجام شود، طوری که فرد در شرایط روحی بحرانی قرار نگیرد.
همچنین افرادی که نشانه‌های بیماری را در خود می‌بینند، در این وضعیت بحرانی دارای مسئولیت اجتماعی بوده و باید در سریع‌ترین زمان ممکن خود را از اطرافیانشان جدا کنند.
