اخلاق و سلوک استادی

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله :

 إنَّما بُعِثتُ مُعَلِّما
 [ کنزالعمّال ، ح 28873
من معلّم برانگیخته شدم.

 

پیامبر اکرم فرمود:
 بِالتَّعْلیمِ اُرْسِلْتُ (بحار، ج ۱  ص ۲۰۶)
من برای تعلیم فرستاده شدم.

 

از مهم‌ترین شؤون معلمی «شاگردپروری» است. یک معلم و استاد طراز کسی است که همه وجود خود را وقف پرورش علمی و عملی نیروهای کارآمد برای اسلام و انقلاب و کشور کند.

 یک «استاد مربی» در برخورد با شاگردان خود چنان رفتار می‌کند که هر کدام خود را نزدیکترین و محبوب‌ترین شاگرد نزد او دانسته و او را محرم اسرار خود و کلید راه‌گشای مشکلات خود می‌دانند.

 رحمت و رضوان الهی بر علامه مصباح باد که الگویی کامل در شاگردپروری بود. او حتی تا واپسین ماه‌های حیات مبارک خود، به احترام، تمام قد جلو شاگردان خود می‌ایستاد. با آنان در موضوعات مختلف جلسات مشورتی می‌گرفت. بی‌تکلف و بدون نیاز به هیچ ترتیب و آدابی با شاگردان خود بر سر یک سفره می‌نشست. خوبی‌های آنان را برجسته می‌کرد. بدی‌های‌شان را نادیده می‌گرفت و هرگز هیچ کدام از آنان را در میان جمع تحقیر یا تخفیف نمی‌کرد. او به راستی «معلم خیر» بود.

 

پیامبر صلی الله علیه و آله :
 اللّهُمَّ اغْفِر لِلمُعَلِّمینَ و أطِل أعمارَهُم و بارِک لَهُم فی کَسبِهِم
 [ تاریخ بغداد ، ج 3 ، ص 64 ]

خدایا ! آموزگاران را بیامرز ؛ عمرشان را دراز و کسبشان را با برکت کن