247- اخلاق روزه‌دار
اخلاق روزه‌دار در ماه مبارک رمضان
روزه‌داری در ماه مبارک رمضان از واجبات دینی و از توصیه‌های خداوند متعال بوده و طبق حدیثی از امام هادی( ع)، خداوند متعال روزه را واجب کرده تا انسان غنی، حس گرسنگی را بچشد و سپس بر فقیر مهر ورزد.
اهمیت روزه و روزه‌داری به حدی است که آیات و احادیث بسیاری در باب کم و کیف آن وارد شده و برخی از احادیث نیز بر "اخلاق روزه‌داری" تاکید کرده و ویژگی‌های روزه واقعی را بیان کرده‌اند.
امام علی(ع) در باب روزه‌داری فرموده‌اند: روزه پرهیز از حرام‌ها است همچنانکه شخص از خوردنی و نوشیدنی پرهیز می‌کند و در حدیث دیگری نیز بیان کرده‌اند: روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.
در حکمت ۱۴۵ نهج‌البلاغه تاکید شده است: چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بی‌خوابی و سختی سودی نمی‌برد.
این سخنان گهربار بر اخلاق روزه‌داری و روزه واقعی تاکید دارند تا روزه داران در ماه مبارک رمضان علاوه بر امورات مباح مثل خوردن و آشامیدن، از محرمات و رفتارهای ناپسند نیز خودداری کنند و صرفا به روزه بدن اکتفا نکنند.
امام صادق(ع) در این باب فرموده‌اند: آنگاه که روزه می‌گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند (یعنی از گناهان پرهیز کند)
در حدیث دیگری روزه به صبر معنا شده و می‌فرماید: خداوند عزو جل که فرموده است: از صبر و نماز کمک بگیرید، صبر، روزه است.
روزه گرفتن به عنوان یکی از واجبات دینی، برگرفته از احکام دین و تلفیقی از مباحث اخلاقی و تقویت اراده و ... است.
در ماه مبارک رمضان نیز با این‌که فرد روزه دار امکان خوردن و آشامیدن داشته و اسباب مبطلات روزه هم در دسترس دارد، اما خودداری و خودکنترلی می‌کند تا دستور خداوند متعال را انجام دهد.
در حقیقت روزه‌داری و پرهیز از خوردن، آشامیدن و...، سکوی پرتابی است تا شخص بتواند در امور روزمره و زندگی خود، ترک محرمات را نیز تمرین کرده و اراده‌اش در این رابطه تقویت شود.
روزه‌داری زمینه برای تقویت اراده و ترک کارهای ناپسند در زندگی روزمره است.
روزه حقیقی یعنی در کنار ترک برخی امور مباح چون خوردن و آشامیدن، ترک محرمات را نیز تمرین کنیم.
اگر روزه هستیم باید هیجانات خود را کنترل کرده و دچار خشم و غصب نشویم؛ همچنین عصبانیت خود را نیز کنترل کرده و محرماتی چون غیبت، تهمت، دروغ و... را نیز ترک کنیم.
روزه‌داری که این‌گونه باشد و روزه‌اش، منجر به تقوا و خودسازی شود، بعد از اتمام ماه مبارک رمضان نیز پرهیزکاری و بندگی‌اش در اطلاعات از خداوند متعال، تمام نخواهد شد.
