با توجه به آنچه که گذشت از نظر اسلام، تنها عملی دارای ارزش مثبت است که به نیّت تقرّب به خداوند متعال انجام شود و از آنجا که نیّت تقرّب، بدون ایمان به خداوند جلّ جلاله ممکن نیست می‌توان گفت منشأ و حدّ نصاب ارزش در نظام اخلاقی اسلام، ایمان است، یعنی در این نظام ارزشی، تنها افعالی ارزشمند شمرده می‌شوند که از ایمان به خدا سرچشمه گرفته باشند.
در قرآن کریم در بسیاری از موارد، تعبیر «آمَنُوا» که بر حُسن فاعلی دلالت دارد در کنار «عَمِلُوا الصّالِحاتِ» که از حُسن فعلی حکایت می‌کند ذکر شده و آثار مثبت کارهای نیک، نتیجة اعمال شایسته‌ای دانسته شده است که از ایمان و انگیزه الهی نشأت گرفته باشد مانند:
وَالَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ سَنُدْ خِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً.[1]
کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، بزودی آنها را در باغهایی از بهشت وارد می‌کنیم که نهرها از زیر درختانش جاری است، همیشه در آن خواهند ماند.
[1] - سوره نساء، 57 و 122.
